Rozdział 7

       Minęły trzy tygodnie odkąd poznałam chłopaków i trochę mniej od dnia w którym wpadłam na Emily. Czuję się tak jak bym moich czterech idiotów znała od wielu lat i aktualnie nie wyobrażam sobie życia bez nich. Z dziewczynom rozmawiam codziennie, ale niestety zazwyczaj przez telefon. Okazało się, że to świetna przyjaciółka i bardzo zagubiona dziewczyna. Doszłam do wniosku, że musiała przeżyć coś strasznego i to zaczęło ją  przerastać do tego stopnia, że znalazła pocieszenie w narkotykach, alkoholu i papierosach. Nigdy się jej ó to nie pytałam, ale sądzę, że i tak by mi nie odpowiedziała….

-Rose chodź tu szybko ! – z moich rozmyślań i błogiego spokoju w moim łóżeczku wyrwał mnie wrzask Harrego.

-Co chcesz ?!

-Oj złaź  z tego łóżka i chodź tu !

-Już idę ! – wywlokłam się z pod mojej cieplutkiej, milusiej i bezpiecznej kołderki i z trudem zeszłam na dół. – Co chciałeś ?

-Masz jakieś plany na dziś ?

-Nie, a co ?

-Jak nie masz to idziemy do kina i na kolacji , bo dawno nie byliśmy tylko we dwoje.

-Hahahahahhaahhahahahah okej.

-Tylko ubierz się ładnie.

-Ej no, ja zawsze wyglądam ładnie, FOCH !!!

-Oj nie fochaj się kochanie, ty zawsze wyglądasz pięknie. – powiedział i podszedł do mnie w zamiarze uduszenia mnie czyt. przytulenia

-Oj no dobrze misiaczku – pocałowałam go w policzek.

-Mój ty misiu pysiu wiesz, że nasz romansiczek się wydał

-Moje maleństwo, albo jak by to Lou powiedział moje marcheweczko, ale o czym ty mówisz ? – znowu pocałowałam go w policzek wtulając się w niego jeszcze bardziej. Czasem nam po prostu zaczyna powoli odbijać.

-Fuuuuuuuuuuuuuuuuj – najwyraźniej reszta tałatajstwa stała cały czas koło nas.

-Hahahahhahahahhahah, ale o co wam chodzi ? O to że jesteśmy razem ? Że jesteśmy zaręczeni ? Że mamy własny dom, czy o to, że jestem w ciąży ? spytałam ledwo powstrzymując się od śmiechu

-Co proszę ?! – zapytali jednocześnie, a my z moim „narzeczonym” już nie wytrzymaliśmy.

-Ha, ha, ha bardzo śmieszne… -,-  - powiedział Liam – Co byś chciała na śniadanie milordzie ?

-Hahahahaha poproszę naleśniki z bananami i nutellą :3

-Ty to masz wymagania… ale spokojnie postaram się spełnić twe marzenia.

      Zjadłam sobie pyszne śniadanko i zaczęłam się przygotowywać do kolacji z moim bratem. Często tak na niego mówiłam. Sukienkę wybierałam jakieś pół godziny, a więc mam jeszcze coś około dwóch godzin, na pewno się wyrobię.  Umyłam się, ubrałam (sukienka, buty :D) , delikatnie pomalowałam i wysuszyłam włosy które potem zostawiłam rozpuszczone co wyglądało trochę dziwnie, bo z przodu miałam fale a z tyłu całkowicie poste. Hahahahhahahahha tak to moje włosy. Mniejsza o to jeszcze muszę pomalować paznokcie :D Czarny czy czerwony, czarny czy czerwony, czarny czy czerwony ??? Beżowy ! Jestem geniuszem ! Skończyłam przygotowania  i miałam dużo czasu, więc zeszłam na dół zobaczyć co chłopacy robią, bo znając  Harrego wiedziałam, że nie mam co liczyć na wyjście. Stanęłam w drzwiach  od salonu opierając się o framugę drzwi, a oni natychmiast się  odwrócili.

-Czy wyglądam, aż tak źle ?

-Nie, no coś ty. Wyglądasz ślicznie. – powiedział Liam a ja się zarumieniłam

-Przestań, bo będę czerwona.

-Hahahhhahaah właśnie widzę.

-Wyjdź i zamknij za sobą drzwi !

-Hahahahah okej, ale najpierw musisz ze mną zagrać, bo oni – wskazał na chłopaków – nie chcą znowu przegrać.

-To znaczy, że ty chcesz ?

-Nie, to znaczy, że ty przegrasz, bo jedyną osobą która umie mnie pokonać jest Harry. – zaczęliśmy grę, a chłopacy nam dopingowali. Tylko, że ja wiem coś czego oni nie wiedzą.

-Jak ty to zrobiłaś ?! –spytał mój przeciwnik jednocześnie zaskoczony i zawiedziony

-Jedyną osobą które może cię pokonać jest loczek, a jedyną osobą która pokona jego jestem ja :D

-To prawda – powiedział lokers wchodząc do pokoju – Liam wybacz, ale zabiorę ci moją siostrę.

-Z przyjemnością ci ją oddam :D – odpowiedział

-Czy ty przypadkiem  nie miałeś wyjść  ? – spytałam

-Hahhahahah może…

-Dobra nie ważne, teraz my wychodzimy i nie wiem kiedy wrócimy. Pa kochanie – krzyknął Harry do Lou

    Chodziliśmy Londyńskimi ulicami, co chwila zatrzymując się i śmiejąc nie wiadomo z czego. Po pół godzinie chodzenia zaczęły boleć  mnie nogi, bo oczywiście tylko taki geniusz jak ja może założyć szpilki na wyjście z Haroldem, więc poszliśmy do restauracji .

-Hahahahahaha ciekawy jestem co robi moja marcheweczka ( Louis :D )… to taki dżołk hahah –zaczął

-Trolololollolololololol za ten dżołk dam co czołg xD

-Hahahahahahhahaa, a może przedstawisz nam tą Emily ???

-No dobra, ale raczej jej nie polubisz.

-Skąd to założenie ???

-Lubisz punków ?

-Co to ma do rzeczy ?

-Lubisz czy nie ?

-Raczej nie, ale to zależy.

-Właśnie dla tego nie polubicie jej za bardzo, ale jak bardzo chcesz to wam ją przedstawię.

-To przyprowadzisz ją jutro, bo nie lubię jak się zadajesz z kimś kogo nie znam :D

-Dobrze tato.- powiedziałam i w tym samym momencie zaczął dzwonić telefon Harrego

-O wilku mowa, mogę odebrać ?

-Pewnie – nacisnął zieloną słuchawkę i jego wyraz twarzy momentalnie się zmienił – Coś się stało ?

-Mam cię natychmiast odwieść do domu i pojechać do siebie.

-Ale dlaczego? Co się stało ?

-Nie wiem, powiedział, że twoi rodzice ci to wytłumaczą. – szybko udaliśmy się do auta, droga do domu zajęła nam jakieś 10 minut. Pożegnałam się z loczkiem, który jak zawsze mówił, że na pewno nic się nie stało..

-Wszystko będzie dobrze. – powiedział. Niestety jak tylko weszłam do domu przekonałam się, że nic nie będzie tak jak ma być.








***


WRÓCIŁAM !
Mam nadzieję, że ktoś to jeszcze czyta.... :D Na pewno :D
Wiem, że ten rozdział jest krótki, ale teraz postaram się dodawać dłuższe rozdziały i przede wszystkim postaram się je dodawać częściej chociaż nie wiem czy coś z tego wyjdzie xD


Rozpoczynam wielką akcję reklamową więc proszę jeżeli macie bloga zareklamujcie tam mojego :***






Pod poprzednim rozdziałem zapomniałam dodać zdjęcie nowej bohaterki - Emily :D 

Emili Williams - śliczna, zagubiona w sobie 17 latka. Zanim popadła w nałóg jej marzeniem było zostać modelką. Kto wie może jej marzenia znowu staną się do zrealizowania dzięki małej pomocy pana...

4 komentarze = nowy rozdział :D