Rozdział 12

                                                          *Dwa lata później*
           
                 Dzisiejszy widok z rana niczym mnie nie zaskoczył. Od roku codziennie po przebudzeniu widzę te same białe ściany, tego samego pomieszczenia, w tej samej klinice. Zaraz przyjdzie opiekunka na obchód i każe mi się ubrać na śniadanie, a następnie udać się na spotkanie z moim psychologiem i na sam koniec jakże ciekawego dnia zostanę wysłana na terapię grupową.
                   Teraz zapoznam was z bezużytecznymi informacjami z przeciągu ostatniego roku. Jak pamiętacie Kris był moim chłopakiem, który zaczął ściągać mnie na złą drogę. Zaczęły się nieustanne imprezy na których raczej nie paliło się zwykłych papierosów. Następny etap w moim życiu nie do końca pamiętam, był to czas uzależnienia od marihuany, nikotyny i alkoholu zakończył się on nieciekawie, ponieważ miałam do czynienia z sądami i policją. Potem odwyk. Udało mi się wyleczyć z tej choroby w zaledwie dwa miesiące. Lekarze nie byli w stanie uwierzyć w to, że już nie ciągnie mnie do wąchania roślinek i pod warunkiem co miesięcznego sprawdzenia zgodzili się mnie wypuścić. Po traumatycznych wydarzeniach wmoim życiu postanowiłam przeprowadzić się do Londynu i zacząć karierę jako modelka. Na początku szło mi świetnie, wszystko zaczynało się układać, ale przecież w moim życiu nie może być kolorowo. Nawet nie wiem dlaczego, ale zwolniono mnie z firmy i zerwano naszą umowę. Po tym jak zostałam zwolniona z jednej z ważniejszych firm w kraju nie chciano mnie już nigdzie. Nie mając wytłumaczenia dlaczego to właśnie mnie to spotkało doszłam do wniosku, że po prostu jestem za gruba. I tak zaczęło się "odchudzanie". Przestałam jeść. Na nogach trzymała mnie jedynie zielona herbata i kawa. Niestety to nic nie dało, moje podania dalej były odrzucane, a ja dalej katowałam samą siebie. Nie skończyło się na nie jedzeniu, do tego doszły jeszcze wymioty. Ciągnęła bym to dalej gdyby nie to, że zemdlałam na środku sklepu i trafiłam do szpitala. Dopiero tam zdałam sobie sprawę z tego jak bardzo jestem chora i jaką krzywdę sobie zrobiłam  Postanowiłam wydać wszystkie moje oszczędności na leczenie w profesjonalnej klinice, która da mi szansę zaczęcia wszystkiego od nowa. Jeśli natomiast chodzi o  przyjaciół sprzed czasów tego wszystkiego to tęsknie za nimi cholernie. Niestety, chociaż bym chciała nie cofnę czasu i nie naprawię mojej głupoty. Chłopcy pomimo tak młodego wieku byli już ustatkowani na całe życie, no bo czy jest na tym świecie jeszcze ktoś kto nie słyszał o słynnym One Direction ? Nie chciałam wtranżalać się do ich życia, a przede wszystkim nie chciałam, aby wspomnienia powróciły.
                   Po paru minutach bezczynnego leżenia przyszła opiekunka i przyjaźnie się uśmiechając oznajmiła mi, że za 40 minut mam się stawić na śniadaniu. Dzisiejszego poranka cała stołówka była podekscytowana przyjazdem jakiejś sławnej osoby z którą mieliśmy mieć zajęcia. Szczerze mówiąc miałam to gdzieś. Jak zwykle usiadłam sama przy stoliku w rogu sali i starałam się zjeść całe jedzenie z mojego talerza. Nie chciałam się z nikim zaprzyjaźniać, ponieważ po wyjściu z tą osobą kojarzyły by mi się tylko smutne i traumatyczne wspomnienia. Pomimo moich starań nie byłam w stanie zjeść na raz czterech kanapek i miski płatków. Co dziennie widziałam u siebie postęp. Wczoraj zjadłam, aż trzy kanapki ! Opiekunowie widzieli u mnie poprawę, ale uświadomili mnie w tym, że nie wyjdę stąd wcześniej niż za cztery miesiące. Po roku naprawdę jestem w stanie jeszcze tyle wytrzymać.

                                                               ***

Głupio mi, no ale wstawię to. Wiem, zawaliłam. Od jakiegoś czasu mam w głowie pełno pomysłów i kiedy chciałam napisać coś na tamtego bloga wszystkie uciekały. Wczoraj coś mnie podkusiło, aby napisać rozdział na tego i proszę,od wczoraj napisałam 4 rozdziały.
Zapoznam was trochę z fabułą, bo dużo pokręciłam  Wcześniejszą część opowiadania pisałam z perspektywy 18 letniej, a nie 16 letniej Rose, a jej rodzice zginęli w śmiertelnym wypadku samochodowym. Więc teraz piszę z perspektywy 2013.
Rozdziały jak na razie są krótkie, ale następny dodam od razu jak pojawią się 3 komentarze <3
Wgl podoba wam się nowy wygląd ?
a tu macie kilka zdjęć z Eda <3

Mike *.*

stał tak blisko *.*

czekam na powtórkę <3